Tuesday, June 12, 2012

Η επιστροφή είναι πάντα δύσκολη...



Τριήμερο Αγίου Πνεύματος. Απόδραση απ’ το τσιμέντο. Καταπίνοντας τα χιλιόμετρα. Κι αν τρακάρουμε μαζί εμείς θα ‘μαστε πιο νέοι… Ανοίγεις το παράθυρο του αυτοκινήτου να σε χτυπήσει ο αέρας. Ταχύτητες. Τετάρτη, πέμπτη, έκτη, ήπιαμε δρόμους πριν έρθει η στροφή…
Περνάει ο καιρός… Γαλάζιες θάλασσες, ερημικές αμμουδιές. Χαμογελάς. Ήλιος. Βουτάς στο παγωμένο νερό. Βυθός. Βγαίνεις στην επιφάνεια- δε σκέφτεσαι τίποτα. Το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να κολυμπάς. Να κολυμπάς…
Αναμνήσεις από αλλοτινά καλοκαίρια. Μπερδεύεις τις χρονολογίες. Αλλά, μάλλον, δεν έχει σημασία πια. Κάθεσαι στην άμμο και κοιτάς τον ουρανό. Μη μαζί γιατί
μ' αρέσεις πιο πολύ, τα μάτια σου δυο λάθη μου μαζί...
Τα βράδια στο «νησί» είναι όπως παλιά. Ή έτσι θέλεις να πιστεύεις. Το μπαράκι πίσω απ’ την εκκλησία άλλαξε όνομα, αλλά όλα μοιάζουν ίδια. Χαρούμενα πρόσωπα, αλκοόλ, όμορφες γυναίκες. Κι ήταν μέρα μεσημέρι κι είναι βράδυ τώρα και ποιος ξέρει πια… Βλέπω τα χείλη σου έτοιμα να φιλήσουν…
Παίρνεις το σακίδιο σου κι ανεβαίνεις το βουνό μέσα απ’ τα μονοπάτια. Άγρια χαρά. Δεν μπορώ να σου πω, πως θα υπάρχεις αύριο μέχρι την αυγή. Για αυτό μείνε, γίνε δάσος, δυο κλαδιά θα λιώσουν μαζί…
Η επιστροφή είναι πάντα δύσκολη. Πανσέληνος σε μια παραλία. Προσπαθείς να κρατηθείς όσο περισσότερο γίνεται απ’ την ομορφιά. Ο Νάστας τραγουδάει απ’ το ραδιόφωνο με την αισθησιακή φωνή του. Καλοκαίρι 2012…………………….

εξώστης

Xaxakes- Γεια